READ THIS ALL:

First off, alam kong gusto niyong malaman kung ano na ang lagay ko ngayon.

Well, sa totoo lang, medyo okay na ako. Big improvement kahapon kasi di na ako umiyak. Parang ang bilis lang lumipas ang araw. Feeling ko matagal na nangyari yun.

I'm just keeping a positive attitude now, so I can concentrate on my birthday celebration and, of course, college.

Bukas na ang enrollment ko, so I have to get my act together, and not break down again. Sana ma-block na talaga yung nangyari sa isip ko. I just wanna forget the whole thing.

Thanks sa mga friends ko na nag-offer ng support.

Yung isa naman dyan na ang reaction lang ay "Ah grabe ah", sana makonsensya ka. Kung ikaw, cellphone lang ang nakuha noon at umiyak ka pa habang Periodical Test at muntk ka nang bumagsak, paano pa kaya ako!? Kala mo ba mas OK sakin yun? Di ako mayaman. Di lang piso piso ang nakuha sakin. SANA MAG-ISIP KA. Ikaw pa naman ang "friend" ko na pinakamatagal ko nang kasama. O yan, alam na ng lahat kung sino ka.

Tapos meron pang isa dito na chismosa. Ayoko na magsalita tungkol dito sa tao na 'to. I'm just wasting my energy on her. Basta you know who you are, and you know what you did. Buti na lang may nag-inform sakin. Thanks, J.

Hmm. Ano pa ba? Ahh, thank you nga pala kina GERALDINE, ARNOLD, JENNY CHUA, JOSIE AND TITA NINI for your support and for your comfort. I really really really appreciate it.

Mas importante naman ang skills kesa camera diba, Arn?

Watch out na lang kayo next year (or maybe this year?) for my HIGH QUALITY pictures.

Oo nga pala, how am I coping at the moment? May Plan B ako syempre.

I'm using my dad's two old cellphones (one Sun, one Globe). PM me for my numbers if you want. Tapos we're gonna repair my old point-and-shoot digital camera. Tapos pag sobrang mahal ang pagpaayos, edi we're gonna buy na lang para mas makakatipid pa. I'm planning to buy a LOMO cam nga eh. I'll explore the photography world hanggang sa makahanap ako ng style na bagay sa aking taste.

O, diba, happy ending pa rin?